Als kind ben ik opgegroeid met dieren, van klein tot groot, met veren, haren en schubben, de liefde en zorg voor alles wat vliegt, huppelt, scharrelt, zwemt en rent, is me met de paplepel ingegeven. Voor mijn achttiende verjaardag kreeg ik mijn eerste eigen paard, een Gelderse merrie, die samen met onze familiehond, een Siberische Husky, al mijn vrije tijd in beslag nam. Mijn huisdieren stonden en staan nog altijd centraal in mijn leven, zij houden me in balans en zijn de reden dat we vandaag de dag met z’n allen; Poike mijn hond, mijn twee paarden, de jongens (twee katers), een toompje kippendames en ikzelf, net op de grens van Bourgondisch Brabant en Limburg in de groenste regio van de wereld(!), een kleine gezellige woonboerderij ons thuis mogen noemen.
Mijn naam is Nicole Vlassak en zie je mijn, inmiddels bijna 15 jaar oude Border Collie Poike en puber Onyx, vrolijk rondrennen met een balletje, dan ben ik niet ver uit de buurt. Als de dag van gisteren herinner ik me de eerste keer dat ik Poike zag, slechts een paar uur oud, bleu merle met twee bruine oogjes samen met haar broertjes en zusjes liggend op een roze-rood kleed, op een door de fokker gemailde foto. Ik wist het meteen, die met dat ene zwarte en ene grijze oor: dat werd de mijne. Helaas was de pup die ik uitgezocht had reeds door een gezin besproken en na lang wikken en wegen besloot ik, om tijdens het eerste bezoek aan het nest bij de fokker, vriendelijk te bedanken en verder te zoeken. Groot was de verrassing, dat ze me meedeelde dat de pup die zich onbewust al in mijn hart had genesteld, toch beschikbaar was. Ik hoefde geen seconde na te denken; dat kleine wriemelende hoopje werd mijn eerste eigen hond, ze was gewoon perfect.
Perfect is ook mijn kleine ondeugd Onyx, een 6-voudig achternichtje van Poike. Sinds begin April 2021 woont ze bij ons, en zorgt ze voor veel leven in huis. Ze zet me met beide benen weer op de grond doordat ze me weer helemaal van voor af aan laat beginnen met de opvoeding en training van een jonge hond. Haar specialiteit; Streken uithalen en vervolgens met 2 glinsterende donkerbruine oogjes heel onschuldig kijken; Ik was het niet! Nee, nee, dat zal niet. Geweldig! Met haar train ik F.C.I. Obedience in de klasse OBB en samen nemen we regelmatig deel aan workshops en bijscholingen.
Vanaf de dag dat ik allebei die kleine zachte bolletjes hond eindelijk mocht gaan halen begon onze, inmiddels onbreekbare, band te groeien. Met vallen en opstaan leerden en leren we elkaars karakter, behoeften en grenzen kennen en worden we onafscheidelijk. Van de wekelijkse boodschappen, lesgeven op de hondenschool tot familiebezoek, (bijna) alles doen we samen. Met z’n tweeën namen Poike en ik deel aan de praktijkmodule bij O&O en met Onyx gaan we als ze daar aan toe is weer (bijscholings-)workshops en verdiepingsmiddagen bijwonen. Wij zijn een team en vandaag de dag hebben we aan één blik genoeg om elkaar te begrijpen.
